Het hoogtepunt van een museumbezoek is ongetwijfeld het beklimmen van de toren. De smalle stenen wenteltrap naar boven heeft 217 treden. Het kost enige inspanning maar het adembenemende uitzicht vanaf het platte dak van de kerktoren is de moeite waard. Vanaf hier lonkt een prachtig uitzicht over de stad en het omliggende land. Het zicht reikt tot de Noordzee en het Haringvliet. Informatiebordjes op het hekwerk rondom het torenplat benoemen wat er is te zien.

Op het torenplat staat een rode boeilantaarn op een zwarte onderbouw. De lantaarn is in 2013 geplaatst om de herinnering aan het vuurtorenverleden van de kerktoren levend te houden. Vanaf mei 1912 tot eind 1924 heeft er een vergelijkbare boeilantaarn gestaan op de kerktoren. Het verkenningslicht was weliswaar gedoofd maar de kerktoren heeft nog wel een tijdje gefunctioneerd als hoge licht van de lichtenlijn Slijkgat. In de vuurtorenexpositie leest u er meer over.

Ook onderweg naar boven valt er veel te beleven en her en der zijn er mogelijkheden om desgewenst even uit te rusten. Neem even tijd om op de eerste verdieping de vuurtorenexpositie te bewonderen of ga even zitten op het bankje. Een volgend rustmoment bevindt zich op de tweede verdieping. Loop de rode deur niet voorbij maar ga binnen even kijken. Daar bevindt zich het klavier van het carillon en het oude, niet meer functionerende uurwerk dat destijds de klokken in beweging bracht. Inmiddels is het vervangen door een moderne versie. De stoelen staan er voor het publiek dat komt luisteren naar een concert van de stadsbeiaardier.

Het carillon zelf bevindt zich op de derde zolder van de toren. Het is een belevenis om daar tussen de klokken door te lopen. Wees wel attent op het helse lawaai dat de klokken maken als het automatische speelwerk gaat lopen. Elk kwartier treedt het in werking. Even de oren dicht houden en daarna heb je een kwartier de tijd om rustig rond te kijken.

Lees meer over het carillon.